Vergeving is vaak een proces dat tijd vraagt. Vaak hebben we wel de intentie om te vergeven, maar blijven we toch verbitterd.

Wat is vergeving niet?

• ongepast/kwetsend gedrag van een ander goedpraten of minimaliseren
• de ander niet confronteren met zijn/haar gedrag en niet voor jezelf opkomen; conflictvermijdend zijn
• gevoelens van kwaadheid, verdriet, onmacht, enz onderdrukken
• de ernst van wat je is aangedaan ontkennen
• passief worden en niet strijden voor rechtvaardigheid/tegen onrecht
• de pijn en de kwetsuur in jezelf ontkennen

De eerste stap

Grenzen stellen aan het kwetsend gedrag van de ander, opkomen voor jezelf, proberen om het uit te praten en indien nodig afstand nemen, is vaak een eerste en noodzakelijke stap om tot vergeving te kunnen komen (zie hoe omgaan met boosheid?). Eerst en vooral komt het er dus op neer dat je ervoor zorgt dat de persoon die je wil vergeven jou en/of anderen geen schade meer kan berokkenen!

Vergeven? Waarom zou ik dat doen?

Sommige mensen vragen zich af waarom ze iemand zouden vergeven. Hier zijn een aantal redenen:

• Als je iemand vergeeft, zorg je ervoor dat het verleden je niet langer in zijn greep heeft. Zo zorg je ervoor dat wat je hebt meegemaakt jouw heden niet  langer bepaalt.
• Als je iemand vergeeft, verliest die persoon de macht over jou. Zolang je verbitterd bent en wrok koestert, blijft de ander een grote invloed uitoefenen op jou en op jouw gedrag. Vergeven doe je dus in de eerste plaats voor jezelf.
• Als je iemand vergeeft, geef je jezelf de kans om vanuit jouw hart te leven, vanuit liefde, eerder dan vanuit angst en kwaadheid.
• Vergeving van een ander en van jezelf zorgt ervoor dat je in je kracht kan staan en dat je niet meer in de slachtofferrol blijft zitten.

De tweede stap

Een tweede stap naar vergeving is de intentie plaatsen om te vergeven. Meditatie kan helpen om die bereidheid in jezelf te cultiveren. Voornamelijk compassiemeditaties en hartmeditaties zijn hierbij een belangrijk hulpmiddel. Op die manier kan het zaadje van vergeving geplant worden… Weet dat het een proces is dat tijd vraagt en dat je niet kan forceren. Te vroeg willen vergeven, houdt het risico in dat je iets toedekt onder het mom van vergeving. Gun jezelf de tijd om emoties als kwaadheid, wanhoop, verdriet, machteloosheid enz te voelen. Je kan ook eens bij jezelf nagaan welke actie je wil ondernemen (bvb een brief schrijven aan de persoon die je gekwetst heeft waarin je uitlegt wat zijn/haar gedrag met jou heeft gedaan, ervoor zorgen dat andere mensen niet hetzelfde hoeven mee te maken als jij, enz.)

Wat als je wrokgevoelens niet kan of wil loslaten?

Soms denken mensen dat vergeven een teken van zwakte is of hebben ze schrik dat vergeven een vorm van vrijpleiten is. Als je het op die manier bekijkt, is het heel logisch dat je de zin van vergeven niet inziet.

Nelson Mandela, die jarenlang in erbarmelijke omstandigheden werd opgesloten, verliet de gevangenis als pleitbezorger voor vrede en vergeving. Over wrok koesteren zei hij het volgende: “Wrok koesteren is als het drinken van vergif en verwachten dat de andere persoon eronder lijdt.” Dus hij bedoelt: door wrok te koesteren doe je jezelf meer pijn dan de persoon die jou iets heeft aangedaan.

Maar als jouw leven helemaal ontwricht werd door wat gebeurd is, is het begrijpelijk dat je gedurende lange tijd wrok voelt en dat je misschien ook wraak wil nemen en de dader slechte dingen toewenst. Wraak nemen of de ander ongeluk wensen, zorgt meestal niet voor opluchting. Het kan bovendien een vicieuze cirkel van vergelding in gang zetten. Door te vergeven kan je die cirkel doorbreken. Je kan vergeven zonder de persoon die je pijn gedaan heeft, terug in jouw leven te willen.

Vergeven doe je in de eerste plaats voor jezelf, omdat je gemoedsrust en vrede verdient.

Maar weet ook dat het ok is als vergeven niet lukt. Soms kan je wel de intentie hebben om te vergeven, maar vaststellen dat er toch nog van alles in de weg zit om tot vergeving te komen. Besef dan dat ook dat er mag zijn en deel kan uitmaken van jouw proces.

Boekentip: Hotel Pardon

Jan De Cock ging voor zijn boek ‘Hotel Pardon‘ langs bij mensen over de hele wereld die na een gruwelijke daad van een ander tot vergeving waren gekomen. De verhalen van deze mensen zijn stuk voor stuk inspirerend. De verhalen geven ook mooi weer dat verschillende mensen op andere manieren tot vergeving komen. Het gaat er dus om om jouw specifieke weg naar vergeving te bewandelen.

Hier even wat wijze uitspraken van mensen die door Jan De Cock werden geïnterviewd:

Echte vergeving is onvoorwaardelijk (dus niet afhankelijk van een verontschuldiging van de dader). Zolang je de dader jouw vergeving laat bepalen, blijf je eigenlijk zijn slachtoffer.
Er is geen recept voor vergeving. Soms is het de uitkomst van een lang proces, soms komt het met een vingerknip.
Als je de hoop laat varen dat je verleden beter wordt, sla je een weg naar bevrijding in.
Uiteindelijk gaat het niet om wat je meemaakt, maar om hoe je ermee omgaat. Vergeven is misschien wel het grootste geschenk dat ik mezelf gegund heb.

Veel succes! Wil je graag hulp? Je kan hiervoor bij mij terecht.

Als je net als ik de weg naar vergeving wilt bewandelen, wens ik je veel succes! En als je daar graag hulp bij wil, kan je bij mij terecht. Je kan op consultatie komen of de 8-wekentraining mindfulness volgen, of de training ‘mindfulness, de stem van je hart‘.